Kušaj i slušaj Trogir – talijanski

Jela koja se već stoljećima spremaju u trogirskim “boljim kućama”, delicije koje su, poput slasnog rafiola ili pašticade – odavno već na svečarskom jelovniku trogirskih gospođa, dio su jedne mnogo šire gastronomske tradicije: dalmatinske, venecijanske i mediteranske…

I u Trogiru, kao i u drugim dalmatinskim gradovima, delicije nisu, naime, nastajale u ribarskim kolibama i težačkim potleušicama, već u kuhinjama gospode. One iste koja je prihvaćala kozmopolitske gastronomske kurente venecijanskog “talioničkog lonca” i miješala ih s domaćim pučkim receptima.

Stoga su tradicionalna jela Trogira tako slična onima Zadra, Šibenika, Splita i Makarske – gradova u kojima su se također nadahnuto miješali okusi i mirisi „gospodske” i ,,težačko-ribarske” Dalmacije.

Recepti koji su pred vama, nastali su na sličan način kombinirajući tradiciju, pučku marendašku „filozofiju” i nove gastronomske kurente jednostavne, zdrave ili „siromašne” kuhinje. Svima im je pak zajednički zagovor namirnica iz trogirskog okruženja: školjki iz Marine ili s Čiova, ribe ulovljene oko Drvenika i Krknjaša, „verdure” iz Okruga ili Segeta, domaćeg marinskog ulja i vina.